Wzleć duchu mój, by chwalić niebios Pana. Wzleć szybkim lotem, nie ociągaj się! Wzbij się hen, w górę, skąd postać świetlana, Nasz dobry Bóg, nam blaski słońca śle. Jedynie Jemu chwały, hołdu, czci, Po wszystkie czasy przynależy dań. Więc niechaj głos twój triumfalnie brzmi; W świątyni Jego z dziękczynieniem stań!

On jeden jest Wszechwielki i Wszechwładny, Doskonałości niedościgły wzór. Przez Niego, w Nim się dzieją wszystkie sprawy, Dla Niego brzmi niebiańskich głosów chór. Równego Sobie nie ma ani zna, Któż Mu podobny obfitością łask? Stworzenie wszelkie w pieczy Swojej ma, Siedzibą Jego nieprzystępny blask.

Jest niewidzialny, lecz cielesnym wzrokiem w dziełach stworzenia łatwo poznasz Go. Dzień Go swym światłem, a noc czci swym mrokiem, Wielbi Go cnota, boi się Go zło. Niebiosa głoszą Stwórcy swemu cześć, Powietrze, ziemia, fale korzą się. A wszystko Jemu pragnie hołd swój nieść, Bo wielki Bóg, nasz Pan, się Jahwe zwie.